درباره تغییراتی که با ارتقا سن در شخصیت صورت می دهد , خاطرنشان کرد : شخصیت یعنی گروه ای از هیجان ها , اخذ ها , ذهنیت ها , هدف ها و مبادرت های یک شخص در تعامل با وضعیت معاش و محیطی متفاوت است .
او بابیان این که از نگاه روانشناسی رویش شخصیتی از سن ۷تا ۱۲ سالگی صورت میگیرد , ادامه داد : خردسالان در‌این زمان سنی زیاد با اهمیت می باشند , اما قبلی از سن ۷ سالگی شخصیتی در شخص نیست و آن چیزی که تحت عنوان خلق و خروجی خوی از یک شخص میبینیم صرفا تربیت است .
این روانشناس با اشاره به این که شخص در هر سطح که بزرگ و بزرگتر می شود شخصیتش تغییر و تحول می نماید , خاطر نشان کرد : با ارتقاء سن اخلاق و طبع شخص تغییر‌و تحول میکند و در صورتی‌که در حین کودکی پدر و مادر به بضاعت ها و نیاز های یگانه وی اعتنا و جواب ضروری را ندهند میتواند در شخصیت شخص در بزرگ سالی و دراز برهه زمانی تاثیر گذار باشد .
تاجیک تصریح کرد : در عام جامعه تصور بر این است که شخصیت تغییر‌و تحول نمی کند اما پژوهش ها و پژوهش های گوناگون نشان داده که اینطور نیست , برای مثال ما با بالا رفتن سن با وجدان‌تر و همدل‌تر می‌شویم و کمتر عصبی خوا هیم بود . همینطور آنچه در روانشناسی به اسم ( صفات بدون‌نور ( شخصیت شناخته میگردد یعنی ماکیاولیسم , خودشیفتگی و روان‌آزاری کاهش مییابد و به همراه این صفات , خطر رفتارهای ضد اجتماعی مثل ارتکاب جرم و سوءمصرف مواد ذیل می آید .
او بیش تر کرد : این پژوهش نشان می دهد که ما به اشخاصی نوع‌دوست‌تر و قابل‌اعتمادتر تبدیل می‌شویم . عزم ما بیشتر می شود و شم شوخ‌طبعی بهتری پیدا خوا‌هیم کرد . در غایت , اشخاص سالمند در دست گرفتن بیشتری روی عاطفه ها خویش دارا‌هستند و کلیشه متداول از اشخاص سالمند تحت عنوان اخمو و بدعنق نیاز به باز‌نگری دارااست .
این روانشناس اظهار کرد : صحیح برخلاف چیزی که بعضا کارشناسان و مردمان سال ها تصور می‌کردند که شخصیت ما در کودکی یا این که نزدیک به ۳۰سالگی ثبات می یابد , به حیث می رسد که شخصیت ما سیال و انعطاف‌پذیر است .
تاجیک بابیان این که پروسه تغییر و تحول همراه با سالمندی را ( بلوغ شخصیت ( می‌نامند , خاطر نشان نمود : این یک تغییر تحول تدریجی و نامحسوس است که از دوران نوجوانی ما استارت میشود و تا سنین پیری می‌رسد .
او افزود : همینطور شخصیت شخص با مشورت های شخصی و ضروری و اما ماهر قادر است تا حد متعددی تغییر تحول نماید , اما بر پایه ی پژوهش های اخیر به همین مورد اشاره شده که اشخاص می توانند با سعی حتمی , شخصیت خویش را تغییر تحول دهند و از نوجوانی تا جوانی شخصیت را می شود تا حدودی تغییر‌و تحول بخشید و چه بسا چنانچه شخص در محیط و فرهنگ و تمدن های گوناگون قرار بگیرد شخصیت ناخودآگاه مقداری دستخوش تغییرات میگردد .
این روانشناس ذکر کرد : اگر چه در بزرگ سالی و میانسالی خصوصیت های شخصیتی نسبتا پایدارتر میشوند و به مشقت با تغییر و تحول روبرو میگردند , البته به صورت کلی با بالا رفتن سن میتوان سازگار خیس , کریم ومهربان خیس , آهسته خیس و دانا خیس شد و بزه در هر جنسیتی همانطور که گفته شد با ارتقاء سن کمتر میگردد , مصرف مواد مخدر کمتر می شود , مجموعاَ شخصیت اشخاص نیز تا حدودی خوب تر می شود , فیض این است که ما برای تمامی عمرمان به عبارتی بشر یکسانی نیستیم .